دایاسپورا یا دوری از وطن به تجربه ای آشنا و فراگیر در متن جامعه معاصر بدل شده است و توجه گفتمان های (آکادمیک، غیر آکادمیک)، بازنمایانه و سیاستی فزاینده ای را به خود جلب کرده است. چرخه ای از عوامل و زمینه های زیست محیطی، سیاسی و فرهنگی و تکنولوژیک به جابجایی توده های انسانی از سرزمینی به سرزمین دیگر سرعت بیشتر بخشیده اند و منطق و دلالت های متفاوتی را برای نگرش و ارزیابی مهاجران به طیفی از مقولات و سازه های هویتی چون سرزمین، فرهنگ، وطن و شیوه های مطلوب و نامطلوب زندگی برقرار ساخته اند. تحولات فوق چالش ها و مجادلات مفهومی و تجربی زیادی را پدید آورده است که دامنه آن علاوه بر وجوه هنجاری و نظری، ابعاد اخلاقی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و امنیتی زیادی می یابد. اگر چه شکل گرفتن مسئله مهاجرت های بین المللی و توجه به آن در ایران حداقل سابقه ای یکصد ساله دارد و ریشه های آن را میتوان از اواخر دوره قاجار به بعد ردیابی کرد، با اینحال ابعاد و تنوع آن در سال های پس از انقلاب اسلامی اهمیتی بیشتر یافته است. جمعیت مهاجران در این سال ها با ابعادی بی سابقه رشد یافته و اجتماع بزرگی از مهاجرین ایراتی را در خارج از کشور شکل داده است. به موازت، این مهاجرت ها موضوعی برای واکنش های مختلف رسمی و سیاسی دولت مردان و تا اندازه ای محافل آکادمیک بوده است. اگر چه تحلیل تجربی این نوع نگرش ها کمتر موضوعی برای پژوهش در ایران قرار گرفته است با این همه اهمیت شناسایی ماهیت و گونه های نگرش های ایرانیان خارج از کشور به میهن خود و نیز نگرش ها و بازنمایی های به عمل آمده از مهاجرین در داخل کشور، اهمیت مضاعفی در تحلیل های نظری و نیز مداخله های سیاستی دارد.
این همایش با دعوت از علاقمندان و محققان حوزه مطالعات دایاسپورا از رشته های مختلف علوم انسانی و اجتماعی (مردم شناسی، علوم سیاسی، ارتباطات، جامعه شناسی، تاریخ، نقد ادبی، مطالعات فرهنگی و مانند آن) اهداف زیر را دنبال می کند:
- شناسایی و تحلیل زمینه ها، فرآیند و پیامدهای مهاجرت های بین المللی ایرانیان
- شناسایی سیاست ها، بازنمایی ها و گفتمان های حاکم بر دایاسپورای ایرانی
- شناخت راه های بهره گیری از ظرفیت های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دیاسپورای ایرانی
- حفظ و تقویت ارتباط و هم افزایی های مهاجرین ایرانی خارج از کشور در حوزه های مختلف
برگزار کنندگان
